Ne rüzgâr, ne bir esiş
kaybolmuş meltemleri
ne yeşil, ne çiçek kalmış
koparmışlar çiğdemleri
öksüz kalmış son ağaçlar
konmaz dallarına kuşlar
doyumsuz kanat vuruşlar
göçüp gitmiş çoktan beri
ah İstanbul, ah İstanbul
güzelliği solan şehir
ah İstanbul, ah İstanbul
hatıramda kalan şehir
İstanbul, İstanbul
gözyaşıma dolan şehir
ah İstanbul, ah İstanbul
günbegün kaybolan şehir
her yanda beton binalar
aynalar, neon ışıklar
ruhlarda karamsarlıklar
bulunmuyor gülenleri
ezan sesi minarede
karışır korna sesine
gonca güller busesine
batmış kara dikenleri
ah İstanbul, ah İstanbul
cazibesi yalan şehir
ah İstanbul, ah İstanbul
karanlığa dalan şehir
İstanbul, İstanbul
bir yanıp, bir sönen şehir
ah İstanbul, ah İstanbul
yine de sen, sevdam şehir!